نخیر انگار امشب هم خبری نیست از هیچ چیز و هیچ کس و هیچ کجا. یک گوش به موبایل و یک چشم به صفحه ایمیل خالی. یک چشم به به این کتاب یه گوش به صدای این آهنگ های تکراری. همه چیز تکراری است. خیلی تکراری. من زمان. روز شب. آدم ها. کوچه ها. چقدر ناله میکنم. از خودم هم خسته شده ام. باید امشب هم بساطم را از روی تختم پایین بگذارم و بخوابم. بخوابم پاک به سرم زده... دارم دیوانه میشوم نه! دیوانه شده ام. شعرم نمی آید یا اگر میآید خوشم نمی آید از قافیه ها بیزارم. همه شان تکراری اند. شاید امشب چیزی بیاید و الا تکراری تکراری به خواب میروم. میروم جایز نیست من رفتم