ای کاش آدمی وطنش را همچون بنفشه ها میشد با خود ببرد هرکجا که خواست

‏- اینجا جای خالی همه حرفهایی ست که نمینویسم -‏

در انتخابی ناگزیر از غربت و این ظلم

ترجـیح ِ سـردی میشود شبـهای اسـتکهلم

مه یار