باز روزم به شب کشیده شده

پا> ی شعری به من که <شیده> شده>

،انفجار ِ سکوت بغضی بود

بی صدا در گلو شنیده شده

،ریخت از آبروی من اشکی

چشمهایی که آب دیده شده

شوق و شورم به اصفهان رفته

بس که تارم به غم تنیده شده

،بهرۀ نوجوانی ام - عقده

،که در اندیشه ام چکیده شده

،توی باغ جوانی ام گندید

مثل یک میوۀ کال چیده شده

حال و روزم به شعر میماند

سرنوشتی که سر بریده شده

شاید این آخرین غزل باشد

... غربت شاعری قصیده شده

مه یار