در راه عشق مرحله قرب و بعد نیست

تشنه ایمانی ام که مرا همواره بدهکار دنیایی که برای من آفریده شده است نمیداند. عابد خدایی را هستم که خداییش جانم را مسخر تعلقات نمیدارد و مرا عاجز ستایش خویش که آزاده میخواهد بنده اش را و سزاوار میداند او را به آسوده زیستن... بی تکلف بی عناد سرشار