باید تمام آثارت را پاک میکردم. هنوز هم دست از سرم بر نمیداری ... ای کاش میسوزاندمت . باید خاکسترت را هم به باد میدادم. یا اینکه یاد میگرفتم که چگونه هر چیز نشنوم. "تو هم" "تو هم" های نا به جایی که آغاز شده اند و با تشدید به ویرانی اش می کشاند. آرام مینشینم سر جایم. این است تنها تفاوت بیست و دو ساگی با بیست سالگیم. پس فردا که متولد خواهم شد شاید مثل همیشه تنها باشم