به مانیتور خیره شده ام و درونم آتشی ست. نمیدانم چگونه بنویسمش. چیزی مثل بیقراری، از جنس خیال. تنهایی تشدید ندارد. معلق و بی انتظار. نه مسرور، نه مسحور، نه مغموم نه مغرور. رها. تنهایی تشدید ندارد. زندگی در چنین رکودی شگفت است و من جایی میان مرگ و زندگی گم شده ام. تنهایی تشدید ندارد

پ.ن : میترسم