خود سانسوری
------------
یک ابتدا امید
یک آسمان حضور
...
یک ناخدای سبز
خاموش و در قفس
کشتی به گل نشست
یک بادبان سکوت
،چندین ستاره... شب
در من غم و هبوط
،یک واژه... ناگزیر
در من شب و سکوت
در اختیار ِ جبر
یک سایه از خدا
امید
...انتظار
یک انتظار سبز
یک شعر
انتها
مه یار
4 comments:
سید هم
.
.
.
.
رفت!
با خواندن آخرین غزلش
آقای ادبیات را بدرقه می کنیم
...مطمئنم که برمیگرده
خودسانسوری
چه عنوان ملموسی
امید
انتظار...
سید نرفته
سید هست
ما هم باید باشیم
تاریخ نشون داده که موفق می شیم
ما می تونیم
من هنوز امید دارم...
Post a Comment