تنهایی اندیشی فاشیستی

-----------------

حوصله ام که سر برود از روی حرفهای ابلهانه یک دنیا پل میزنم، با شعر؛ و کلامم را پتک میکنم بر سر هر که نمیفهمد

زندگیم به عکس ثانیه های شمارش است

دیروز ابر ِ تجسم ِ فردای بارش است           

تبعیدیم به هر کجای مکان ِ همیشه ها

مخروج ِ قسمتم به قدرت ِ اکسار ِ ریشه ها       

بی وزن میشود از حجم ِ کسی شعر ِ سخت من

لا یعقلم، مجازی است صورت ِ اوهام ِ بخت من        

مخفی شدست همیشه تردید ِ مرا این نوشته هام

بازیچه ام خیمه شب ِ مغز شما را به رشته هام       

مه یار