اینجا "مثل آب" وبلاگ من است. خانه کوچک شعر و اندیشه ام. محرم گفته ها و حتی ناگفته هایم. یار شبهای تنهایی ام. چهارصد و نود و سه نوشته از جنس من- مه یار. چهارصد و نود و سه شعر، بغض، هیجان، تنهایی، کفر، ایمان. همه اش از جنس من. سند زده ام شش دانگ به نام خودم. ملک شخصی است! من این وبلاگ را بزرگ شده ام. منی که با تمام من بودنش، مثل آب جاری در اندیشه و زمان میرفت تا برسد و اکنون میرود تا بداند. اینجا آیینه رشد فکری و کلامی من است. دفتر خاطرات من نه یادگاری های شما. مخاطب این وبلاگ در درجه نخست خود من هستم و خواننده محترم باید بداند که این وبلاگ محل بحث و مناظره من با علمای عظمای عوالم بیرونی نیست! این خانۀ شیشه ای هرچند دربِ دریغ ندارد اما صاحبخانه دارد. اینکه دیگری از کاتوره های آبی من سیراب میشود یا تشنه، با اندیشه های من به آرامش میرسد یا غم، نوشته های مرا میخواند و میسنجد یا نخوانده و نسنجیده از نادانی یا حسادت متمسخر میشود، مال و مکنت من را در اینجا کم یا زیاد نمیکند

!پی نوشت: بیایید کمی محترم باشیم