there is something happening to me

I dont exactly know what it is but I know it is just something that stops me going further

Noone is going to understand it

But I just write it here so that I can read it later if I pass it

although I think I am not going to make it this time

It is not fancy anymore

it is not passing

I am the one who will pass

I will pass away

I will be passed away by myself

I dont want to recall what it is named

...

I am so close to the end, the destiny or it is called fate,

I am going to make it over

I am going to finish it soon before I regret

before i remember the pains all over again

It could be the last one

I think so

I hope so

،الماسِ ترس است و هجوم ِ اتفاق

.آنچه می پرورد مرا 

،و سکوت

،انتظارِ ناباورانه تلخی ست

،آلوده به حسرت

،که میبرد دل ِ مرا

.از تمامی ِ اشتیاق 

...

،امید

،شعر زود باورانه ایست

،جاری در زمان

،در من

.بی اختیار 

...

...و من

،پوسته ی پرغرورِ بی پیوند

،کوتاه ِ پر زوال

،بسته به زنجیرِ غم

.در آرزوی کودک 

.کودک ِ همیشه 

کودک ِ پرهمیشه ی بی انتظارِ پرآغوش

...

...

،دلم فریاد میخواهد

.صدا به گلو نمیرسد اما 

،دیگر نمیتپد دلم

.در اشتیاقِ باد 

و اشکهای سردم

که میچکد از گونه ام ... گناه

...

پوسیده است لاشه آرزوهای محالم

و دویاره میمیرم

بی امید

در حسرت کودک ِ پرهمیشه ی کم انتظارِ با آغوش

///////

مه یار