skip to main | skip to sidebar

مثل آب

Monday

اونکه هر چی ابر دنیاس خونه داره تو چشماش
اونکه ناچار بخنده اما گریه ست خنده هاش
اونکه تو شهرش غریبه با یه عالم آشنا
هیچ کدوم باور نکردن غربت تلخ صداش
اون منم اون من اون منم
بغضمو تو گلوم میشکنم
Posted by مه یار ارجمند راد at 12:08

No comments:

Post a Comment

Newer Post Older Post Home
Subscribe to: Post Comments (Atom)

درباره من

مه یار ارجمند راد
شاعر
View my complete profile