در زندگی ساعت ها و شاید روزهایی هست که آدمی احساس رضایت میکند. فراتر از قدر دانستن و خوش بودن آن لحظات اندیشه ایست که فراتر میرود. عجب از تفکر و تخیل آدمی که روزگار و زمین و زمان را در آینده جا میگذارد

بگو بگو

که چه کارت کنم بگو

که چه کارت کنم ز گریه جویم و دل را

بگو بگو

که شکارت کنم بگو

که شکارت کنم به غمزه مویم و آه

ببین ببین

که فغانت کنم ببین

که فغانت کنم ز خنده چینم و لب را

ببین ببین

که نشانت کنم ببین

که نشانت کنم ز فتنه کینم و آه