این شعر خانم زویا زاکاریان رو داشته باشید به زودی جوابش (حرفی بهتر) رو از مهیار خواهید خواند.

من اگه خدا بودم شهر بم هرگز نمی لرزید

نیمه شب اون غنچه ی نوزاد از نگاه مرگ نمی ترسید

من اگه خدا بودم مادرهای دجله ی خونین نمی مردند

از فرات سرخ آلوده ، نو عروسها ماهی مرده نمی خوردند

من اگه خدا بودم دخترهای اورشلیم و غزه و صیدا

جای حکم تیر و نارنجک ،ترانه می نوشتند روی دیوارها

هر کسی جای خدا بود ،شاهد این روزگار و این زمین زار

دسته کم معجزه ای می کرد برای بچه های بی کس و بیمار

اگه کفره کلام من ، یکی حرفی بگه بهتر

وگرنه بازی واژه نمی بازم من کافر

صدای زنگ بی رحمی سر هر کوچه و برزن

به گریه میرسه از درد دل سنگ و دل آهن

اگه دیوار کجی ها رفته بالا تا ثریا

دست معمار خدا بود خشت اول من و ما

چه عیبی داشت اگه فردا جهان بهتر از این می شد

خدا میرفت و یک مادر پرستار زمین می شد