فريب ما نخور آقا ؛ دروغ می گوييم
به جان «حضرت زهرا» دروغ می گوييم

!چه انتظار ظهوری ، چه درد هجرانی

ميا ميا گل طاها ؛ دروغ می گوييم

تمام چشم به راهی و انتظار ظهور
و ندبه های فرج را دروغ می گوييم

دلی که مأمن دنياست ؛ جای مولا نيست
اسير شهوت دنيا ؛ دروغ می گوييم

کدام گريه غربت کدام اشک فراق
قسم به «ام ابيها» دروغ می گوييم

زبان ؛ سخن ز تو گويد ولی برای مقام
به پيش چشم خدا ما دروغ می گوييم

خلاصه ؛ ای گل نرگس کسی به فکر تو نيست
و ما به وسعت دريا دروغ می گوييم

مرا ببخش عزيزم که باز می گويم
!ميا ميا گل طاها ؛ دروغ می گوييم

م. ع . رحيمی